Ontwikkelingsupdate

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Er is ondertussen wel veel gebeurd in het leven van kleine Daniel.

Zo begon hij half oktober opeens op zijn knietjes te zitten. Wat een heel nieuwe dimensie voor hem gaf. Hij ging dus overal aanhangen en vrij meteen probeerde hij ook op zijn voetjes te gaan staan. Wat met wat hulp ik wel lukte. In het begin was het nog wat onwennig en we moesten continu op hem letten zodat hij niet (al te vaak) op zijn toet viel. Soms viel hij achterover en zat hij ineens op zijn kont.

23 oktboer zijn we naar mijn schoonfamilie gegaan. Dit was weer een hele verandering. Hij wilde opeens niet meer alleen slapen daar en de continue aandacht van opa en oma en dedi maakten hem extra onrustig, waardoor hij nog meer aandacht kreeg. Ik denk dat hij ook zich ineens een stuk bewuster werd van zijn omgeving. Daar begon hij ook op zijn knietjes te kruipen (al had hij al eerder al een paar pasjes laten zien). En op dinsdag ging hij voor het eerst zelf bewust zitten door vanuit zijligging zich met een armpje omhoog te duwen. Ook kwam zijn 7e tandje door

Nu kruipt hij hoofdzakelijk, en tijgert alleen onder stoelen en tafels door, en hij is een stuk zelfzekereder en stabieler. Als ik hem in de box zet blijft hij zo 5 minuten staan (zich vasthoudend aan de spijltjes). De nadelige bijwerking is echter dat het een stuk moeilijker is om hem in slaap te krijgen, ook thuis. Hij valt alleen in slaap in ons bed, met ons er bij. In zijn eigen bedje krijst hij het uit, ook als hij erg moe is. Of hij wil nog staan en spelen, of hij is bang dat we hem verlaten in zijn eigen bedje, of hij voelt zich opgesloten, ik weet het niet. Het is vast een fase en gaat wel weer over, maar ondertussen willen we het toch voor hem en voor ons graag zo aangenaam mogelijk maken.