Mijn weekend

Eten.

Muziek maken.

Schoonmaken.

De eendjes voeren.

Kastanjes rapen in het bos.

Werken op de boerderij.

Vliegen.

Zelfgemaakte Kinderkeuken

Benodigdheden:

- 1. IKEA kruk (7 Euro)

- 4. IKEA kastknoppen (5 Euro totaal)

- 1. IKEA kinderkapstok (6 Euro)

- 4. Rubber Onderzetters (2 Euro)

- 1. IKEA Tafelkleedje (lang) (2 Euro)

- Wat hout van de doe-het-zelf-zaak (2 Euro)

- Schroeven, punaises, alleslijm, gereedschap

Optioneel: pannetjes, keukengereedschap, (zelfgemaakte) etenswaren (van stof).

Ontwikkelingsupdate

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Er is ondertussen wel veel gebeurd in het leven van kleine Daniel.

Zo begon hij half oktober opeens op zijn knietjes te zitten. Wat een heel nieuwe dimensie voor hem gaf. Hij ging dus overal aanhangen en vrij meteen probeerde hij ook op zijn voetjes te gaan staan. Wat met wat hulp ik wel lukte. In het begin was het nog wat onwennig en we moesten continu op hem letten zodat hij niet (al te vaak) op zijn toet viel. Soms viel hij achterover en zat hij ineens op zijn kont.

23 oktboer zijn we naar mijn schoonfamilie gegaan. Dit was weer een hele verandering. Hij wilde opeens niet meer alleen slapen daar en de continue aandacht van opa en oma en dedi maakten hem extra onrustig, waardoor hij nog meer aandacht kreeg. Ik denk dat hij ook zich ineens een stuk bewuster werd van zijn omgeving. Daar begon hij ook op zijn knietjes te kruipen (al had hij al eerder al een paar pasjes laten zien). En op dinsdag ging hij voor het eerst zelf bewust zitten door vanuit zijligging zich met een armpje omhoog te duwen. Ook kwam zijn 7e tandje door

Nu kruipt hij hoofdzakelijk, en tijgert alleen onder stoelen en tafels door, en hij is een stuk zelfzekereder en stabieler. Als ik hem in de box zet blijft hij zo 5 minuten staan (zich vasthoudend aan de spijltjes). De nadelige bijwerking is echter dat het een stuk moeilijker is om hem in slaap te krijgen, ook thuis. Hij valt alleen in slaap in ons bed, met ons er bij. In zijn eigen bedje krijst hij het uit, ook als hij erg moe is. Of hij wil nog staan en spelen, of hij is bang dat we hem verlaten in zijn eigen bedje, of hij voelt zich opgesloten, ik weet het niet. Het is vast een fase en gaat wel weer over, maar ondertussen willen we het toch voor hem en voor ons graag zo aangenaam mogelijk maken.

kruip actie

Even een snel berichtje om te markeren dat Daniel vandaag voor het eerst 3 pasjes op zijn knietjes heeft gekropen (vooruit).

Naar Voetbal

Sommige dingen moet je voor mij eens in je leven gedaan hebben, ook al heb je er niet een speciale interesse voor. Voor mij als Nederlander is dat bijvoorbeeld naar een voetbal wedstrijd gaan. Ik heb geen speciale interesse voor voetbal. Ik kijk niet naar studio sport met het bord op schoot en op een EK of WK volg ik nog net de wedstrijden van Oranje (toch wel gezellig, vooral met vrienden) maar als ze weer uitgeschakeld zijn dan is het voor mij het EK of WK ook meteen klaar.

Tot gister was ik dus nog nooit naar een professionele voetbal wedstrijd geweest. De wedstijd waar ik heen ging (met mijn broer en een vriend) was PSV - CFR 1907 Cluj. Om persoonlijke redenen was dat een speciale wedstrijd voor mij. Daags van te voren had ik de kaartjes al gehaald. Er waren er nog zat! Het stadion was dan ook niet erg gevuld en we hadden plaatsen aan de oostkant, aan de lange zijde, onderaan de bovenste ring. Dat betekende een goed uitzicht en ook dicht op het 'sfeervak', waar langdurig en luidruchtig PSV liederen schalden. Helemaal ana de ander kant zat een clubje CFR supporters. Een stuk of 50 schat ik. Er werd geen bier verkocht in het stadion, dus we moesten het doen met koffie. Dit was echter niet zo erg want met die temperatuur ging een warme bak koffie er wel in.

In de eerste helft speelde PSV in de richting van het doel waarin wij zaten. En zij speelden goed, terwijl CFR er niet echt uitkwam. Dit betekende volop kansen recht voor onze neus. Al snel viel er ook een doelpunt 1-0. En die werd herhaald op de TV schermen. In de rest van de eerste helft miste PSV volop kansen, en ik miste de herhaling. Want gemiste kansen werde niet vertoond terwijl ik af en toe echt iets had van heh, wat gebeurde daar nou!

Ook de tweede helft zaten we aan de kant waar de actie was. CFR had blijkbaar in de rust een strategie gevonden en de vorm van PSV verdween als sneeuw voor de zon. Weer volop kansen voor het doel waar we zaten dus. Naarmate de tijd vorderde werd het spannender en spannender. Er zou er zo maar eens eentje in kunnen gaan. Schuin achter ons zat een oudje zonder tanden zijn longen uit zijn lijf te vloeken. Het bleef echter 1-0. De supporters waren tevreden en ik ook, want het was ook al ben ik geen fan een leuke vermakelijke avond.

Papa

Vandaag zij hij voor het eerst papa toen ik thuiskwam. Ik denk dat het echter eerder toeval was dan bewust want hij herhaalde het daarna niet meer. Hij zegt al weken gagaga, tatata, bababa, maar nu dus twee keer pa achter elkaar.

Oorontsteking

Daniel heeft de laatste dagen een oorontsteking. Het begon dinsdagavond met veel huilen. Hij was niet stil te krijgen en had verhoging (38.2). Meteen maar een paracetamol gezet. Barbara voelde goed aan dat er iets aan de hand was en dus de huisartsenpost gebeld. Uiteindelijk konden we toch even langs komen.

De huisarts was heel aardig en hulpvaardig. Hij begreep dat we ongerust waren omdat Daniel zoveel huilde (wat hij anders nooit doet). Die paracetamol was een goed plan en we moeten er nu 3 x daags 1 zetten. We kregen ook neusspray mee zodat zijn buis van eustachius open gaat en het vocht eruit kan.

Woesndag had hij 39.3 koorts en dus onze normale huisarts gebeld of we nog meer konden doen. De assistente zij dat we maar meteen langs moesten komen. Echter, de huisarts kon ons niet veel verder helpen. Bij een oorontseking wordt een paar dagen gewacht omdat het in 90 % van de gevallen om een virus gaat waarbij antibiotica niet helpen. Iboprofen (afwisselen met paracetamol) wordt afgeraden omdat dit tot nierbeschadiging kan lijden. Doorbijten dus voor Daniel en ons. Het enige echte gevaar (volgens de dokter) is uitdroging, maar gelukkig dronk Daniel nog goed.

Gedurende dag sliep hij heel veel. 's Avondds had hij echter 39.85 koorts en er kwam ook wat pus uit zijn oor. Dit is een goed teken (ook wanneer er rommel uit zijn nus komt) want het neemt de druk op het oor weg. Snel weer een paracetamol gezet waarvan hij toch weer opknapte. We zijn zelf ook maar meteen naar bed gegaan omdat we van de nacht daarvoor ook een slaaptekort hadden opgelopen. Na een redelijk rustige nacht ziet het er vanochtend een stuk beter uit. De koorts lijkt weggezakt en hopelijk daarmee de pijn snel ook.

Wordt vervolgd ...