Papaschap

Mijn vrouw had het lumineuze idee om voor dat het zo ver is op te schrijven hoe zij denkt het moederschap in te vullen. Het leek me leuk omdat ook voor het vaderschap te doen om later eens te kijken wat er van terecht aan het komen is.

Je leest en hoort als aanstaande ouders van alles over hoe je kinderen op te voeden, maar wat de juiste manier is, dat weet niemand, en meningen spreken elkaar tegen. Volgens mij zijn er een aatal dingen die voor elk kind hetzelfde zijn, zoals bijvoorbeeld dat kinderen regelmaat nodig is. Die dingen zijn ook vrij strak na te volgen en het is te signaleren als het niet zo goed. Maar er zijn ook een aantal zaken die vager zijn en voor elk kind verschillend zijn. Elk kind heeft aandacht nodig, maar hoeveel is voor elk kind weer anders. Die zijn ook moeilijker strak na te leven. En het gevoel moet uitmaken of ik het voor mijn kind(eren) goed doe. Ik heb mijn beeld daarom maar eens opgeschreven. In lijstjes vorm, want dat is hoe mannen nu eenmaal denken.

De makkelijke (vooraf gezien) dingen voor mij lijken:

- Regelmaat
Ik geloof erin dat Kinderen regelmaat nodig hebben, en dat zou ik zoveel mogelijk willen creeeren. Dus, voor papa en mama een zo regelmatig mogelijke werkweek (wat betekend op vaste dagen naar de creche en op vaste dagen een oppas of papa cequ mama dagen invullen). Dat betekend ook zoveel mogelijk op vaste tijden eten en naar bed, en vaste prik een verhaaltje van of papa of mama (bijvoorbeeld afwisselend). Natuurlijk is dit niet compleet strak na te leven, maar dat hoeft natuurlijk ook weer niet. Bijvoorbeeld 'rond de klok van zes' eten is voldoende.

- consequent
Ik geloof ook data Papa en mama consequent moeten zijn. Dus als mama zegt dat iets niet mag, dan hoort papa ook te zeggen dat het niet mag. En zeg niet, vraag het maar aan mama/papa, want als alles maar mag van papa maar niet van mama dan is dat niet goed voor de verhoudingen tussen kind en ouders. Ook het niet toegeven aan gezeur of de ene keer in een situatie het ene doen, maar de andere keer iets anders is niet goed. Kinderen moeten weten waar ze aan toe zijn.

- uitleggen waarom je kind iets moet doen
Het lijkt me ook belangrijk om uit te leggen waarom een kind een bepaalde tijd naar bed moet, of waarom hij zijn bordje leeg moet eten, ipv. te zeggen 'doe dit' of 'doe dat'. Het lijkt me dat het dan makkelijker is om dingen gedaan te krijgen.

- zoveel mogelijk dingen leren
Iets wat ik nog waardeer uit mijn jeugd is dat ik nog geleerd heb om een fietsband te plakken. Iets wat ik niet leuk vond als kind, maar nu wel profijt van heb. Ik zie het dus als mijn taak om ook mijn kind dit soort dingen te leren, wanneer er de mogelijkheid voor is. Ook het preferen van educatief speelgoed (bv lego :)) boven simpel tijdverdrijf speelgoed (spelcomputer) valt hieronder. Ipv. een spelcomputer kan ik beter leren hoe met een echte computer om te gaan. De commodore 64 was zeker een betere keus als de Nintende 8bit spelcomputer.

- alles leren eten
Kinderen en eten, dat kan een moeilijk iets zijn. maar ik vind het belangrijk dat ze alles leren eten, hoeveel moeite dat ook kost, en dat ze gezond eten (al zorgt dat ook weer voor dilemma's, zie verwennen). Dus ze moeten verschillende soorten fruit en groenten leren eten, en leren eten wat mama en papa koken. Ook wat betreft snackfood wil ik de rem er op houden. Dus niet elke wee een 'frietjes vrijdag'. 1 keer in de 2 maanden lijkt me een veel gezonder gemiddelde.

De subjectievere dingen (en dus moeilijkere dingen) lijken me:

- verwennen
Je kunt je kinderen niet onthouden van alles wat 'slecht' voor ze is, zoals frietjes en snoep. Dat hoeft ook niet. Ze mogen best eens verwend worden, als dat maar niet te veel is. Maar wat is te veel?

- aandacht
Kinderen hebben aandacht nodig. Ik zal dus zeker met mijn kind spelen, wanneer ik daar de kans voor heb. In eerste instantie natuurlijk 'kiekeboe' en liedjes zingen, maar later natuurlijk ook tekenen, bordspelletjes, etc. Maar hoeveel? Als je ze teveel aandacht geeft worden ze weer verwend. Ze moeten ook leren om zich zelf te vermaken en op zich zelf iets te doen.

- straffen
Kinderen doen dingen verkeerd. Als ze blijven zeuren of iets doen wat niet mocht zullen ze op de gang moeten of krijgen ze geen snoepje zoals afgesproken. Maar wat als ze dan toch door blijven zeuren. Wat dan?

- regels stellen
Kinderen hebben regels nodig, bijvoorbeeld over hoeveel tv ze mogen kijken (tv hoeft voor mij ook niet uit den boze te zijn) of welke tekenfilms ze mogen kijken. Wat mag wel en wat mag niet, en wat als ze iets doen wat ik als ouder niet zo leuk vind. Vroeger keken we ook naar geweldadige tekenfilms als He-man en M.A.S.K. en The A-team en Knigh trider. En ik ben er nog niet zo slecht van afgekomen. Kinderen moeten ook het onderscheid tussen goed en kwaad leren. En wat betreft buiten spelen? In mijn jeugd was het geweldig dat we naar de bossen konden om hutten te bouwen, zonder ouderlijk toezicht. Het is goed als mijn kinderen dat ook zouden kunnen, al zit een ongeluk in een klein hoekje. Hoever mogen ze gaan wat dat betreft?

De praktijk zal het maar moeten leren.

Het Seats en Sofa's Verhaal

Begin dit jaar zijn we verhuisd van een kleine studio naar een echt huis. We hadden onze keuze voor een nieuwe bank al gemaakt maar toen er een folder van seats en sofa's in Eindhoven op de deurmat viel besloten we om toch eens te gaan kijken. De aanbiedingen waren redelijk aantrekkelijk dus je weet maar nooit, wellicht een goede bank voor weinig.

Na enige tijd rondgekeken te hebben kwam er een verkoper naar ons toe. We vroegen hem welke banken in de aanbieding waren. Het bleek al snel dat de aanbieding gold voor de banken met de goedkoopste stof die er was en een betere kwaliteit stof was meteen honderden euro's duurder. Dus toch maar niet (en we waren al niet erg blij met de verkooptactieken van S&S). De verkoper vroeg ons echter, of er een andere bank was die onze interesse had. Nu hadden we toevallig een aardige bank gezien (die ook om te bouwen was tot bed wat voor ons wel praktisch was voor logeerders). Dus we zeiden, "ja, die daar in het begin"

Echter, het nadeel van deze bank was dat het een hoekbank en dat paste niet echt in vorm van onze nieuwe woonkamer. Dus, we waren ook niet overtuigd dat we hem wel wilde kopen. Al zittende op die bank werden we ook steeds minder zeker hiervan. De verkoper noemde ons een prijs van 1200 euro. Voor een bank waarvan we toch niet zeker waren dat we hem wilde was dat natuurlijk veel te veel, en hij zag dat we tijfelde. "1050 euro dan?" Ook niet. "zonder de extra kadootjes (een koffiezetaparaat, eierkoker, etc. die we er anders bij zouden krijgen), 900 Euro. Het feit dat er al zoveel geld van de orginele prijs af kon schoot bij ons al in het verkeerde keelgat. Als zij zo graag van die bank afwillen, dan moet het wel waardeloos zijn. Dus nee, we waren serieus niet meer geintereseerd en we liepen de winkel uit.

Op de parkeerplaats kwam de manager achter ons aan: "800 euro, zonder het slaapbank gedeelte. wat is het probleem?". "Nou, (we zijn nogal geirriteerd van jullie opdringerigheid nu en) we hebben al een andere bank op het oog voor dezelfde prijs, die we mooier vinden, dus zouden we het overwegen dan moet het wel een hele goede prijs zijn." Toch wist de manager ons weer naar binnen te lokken en hij zij. "750 euro, inclusief het slaapbank gedeelte, maar dan moeten jullie nu vandaag beslissen". Dat schoot ons al helemaal in het verkeerde keelgat (over zo'n investering willen we zowiezo een nachtje kunnen slapen) en we vertrokken weer.

Wederom kwam de manager achter ons aan, maar het mocht al niet meer baten. Zelfs het laatste bod van 700 Euro sloegen we af en we vluchtte de "Leen bakker" in.

De moraal van dit verhaal:
- als je toch nog een bank wil kopen bij seats en sofa's, dan kun je mega afdingen.
- als winkelier kun je beter een redelijke prijs op je producten plakken dan een te hoge prijs waarop zoveel af te dingen valt, anders schrik je de klanten (ook) af

Bloem en Tuin

Poging 3 om te bloggen. De insteek ditmaal is om te schrijven over de dingen die ik meemaak, die ook informatie bieden voor mensen die mij niet kennen. Bijvoorbeeld, afgelopen weekend zijn Barbara en ik naar "Bloem en Tuin" geweest in Nuenen. Het grootste tuinevenement van de benelux, volgens de website. Maar we wisten vooraf niet precies wat het was en eenmaal daar viel het voor ons een beetje te tegen.

"Bloem en tuin" bleek een tuinmarkt te zijn in de bossen bij Nuenen waar alle lokale tuin ondernemers hun waar lieten zien die je daar ook kon kopen: van bloemen tot tuinmeubelen tot "jakoezies". Dat is vooral interesant voor de tuin hobbyist en niet voor mij. Als mijn tuintje er een beetje aardig uit zie ben ik tevreden. Ik hoef niet een speciale terastegel of die ene bloem of plant in mijn tuin te hebben. Bovendien was de entree 10 euro p.p. en nog eens 4 euro om te mogen parkeren. Dat vond ik nogal veel, zeker om zo maar eens te gaan kijken wat "bloem en tuin" nu eigenlijk was. Na twee uur (in rap tempo want het was best wel een groot terein) begon het ook nog te regenen. Toen hield 'de pret' wel op en zijn we huiswaarts gekeerd.

Dus, ben je een liefhebber van tuinen, dan is het zeker een aanrader, maar om zo maar eens te gaan kijken is het niet echt de moeite (en het geld) waard.